جغد تالابی
انگليسي : Short-eared Owl
فرانسوي : Hibou des marais
لاتين : Asio flammeus
مشخصات :
37 سانتي متر ؛ هنگام غروب و طي روز در فضاي باز به شكار مي پردازد . جغد تالابي به وسيله بدن زرد مايل به قهوه اي كمرنگ و با سطح شكمي راهراه مشخص مي شود . بال هاي نسبتا دراز با راه راه عرضي دارد كه در سطح زيرين آنها در ناحيه خم بال لكه اي بزرگ و تيره رنگ مشاهده مي شود كه در پرواز به خوبي نمايان مي گردد . جغد گوش دراز نيز لكه مشابهي دارد كه پررنگ تر است . گوشپرهاي جغد گوش دراز به دشواري ديده مي شود و در سطح شكمي رگه هاي عرضي ندارد . جغد تالابي معمولا بر روي زمين مي نشيند و بدن را بطور مشخصي متمايل به جلو نگهميدارد ، پروازش در ارتفاع كم و موج دار است و غالبا در حاليكه بال ها را اندكي بالا گرفته است بالبازروي مي كند . گاهي در ارتفاع خيلي زياد پرواز مي كند و گاهي به طور دسته جمعي ديده مي شود .
زيستگاه :
اراضي وسيع باتلاقي ، تپه هاي شني و علفزارها .
پراكندگي :
جغد تالابی پرنده ای ست که زمستان ها در شمال ايران از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار بوده است و به تعداد كمتري در جنوب و سواحل جنوبي ايران ديده می شده و اما به رغم نابودی زیستگاه و دیگر عوامل تخریب محیط زیست ، اطلاعی دقیق و مستندی از تعداد و وضعیت پراکندگی کنونی آن در دسترس نیست . به گزارش رسیده از اداره حفاظت محیط زیست جزیره خارک ، در تاریخ 24/7/87 در شمال جزیره خارگ یک قطعه جغد تالابی بزرگ مشاهده شده است.