جغد گوش دراز
انگليسي : Long-eared Owl
فرانسيوي : Hibou moyen-duc
لاتين : Asio otus
مشخصات :
35 سانتي متر ؛ تنها جغد با اندازه متوسط كه گوشپرهاي درازي دارد .سطح پشتي آن پر از لكه ها و خال هاي نخودي و قهوه اي مايل به خاكستري ، و سطح شكمي آن نخودي رنگ با رگه هاي تيره وراه هاي عرضي ظريف است . از جغد جنگلي به وسيله سر زاويه دار ، گوشپرهاي بلند، بدن لاغرتر و چشم هاي زرد نارنجي ( نه سياه ) مشخص مي شود . در پرواز بال ها و دمش در مقايسه با جغد جنگلي بلند تر مي نمايد . بال زدنش پردامنه است ، روزها در انبوه شاخ و برگ درختان استراحت مي كند يا به طور قائم و نزديك به تنه درخت روي شاخه ها مي نشيند . از پستانداران كوچك ، پرندگان و حشرات تغذيه مي كند . در بعضي نقاط هنگام پاييز يا زمستان ، به صورت دسته هاي كوچكي گرد هم به استراحت مي پرازند . جغد تالابي از جغد گوش دراز پرجثه تر و گوشپرهايش خيلي كوتاه تر مي باشد .
زيستگاه :
در جنگل ها ديده مي شود . در آشيانه های متروک و گاهي روي زمين تخم گذاري و زادوولد مي كند .
پراكندگي :
جغد گوش دراز از جمله پرندگانی ست که در گذشته ، زمستان ها از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار بوده و احتمال آن مي رفته كه به تعداد خيلي كم در شمال ايران زادوولد كند ، اما در حال حاضر اطلاع دقيق و مستندی از وضعيت زادآوري و پراكندگي آن در دست نيست . گاهي به سمت جنوب تا حدود مركز فارس ديده شده است.