در دو دهه اخیر، وقایع مربوط به سفید شدن مرجانها در سطح جهان به همراه بالا رفتن درجه حرارت آب دریا، تپههای مرجانی را در تمام محیطهای اقیانوسی از بین بردهاند. افزایش درجه حرارت جهان، باعث فقدان پروتئین، چربیها و کربوهیدراتهای ضروری برای باز تولید مرجانها و اسکلتسازی آنها میشود، و همین باعث سفید شدن مرجانها میگردد. در واقعه سفید شدن مرجانها در «پولینزی» فرانسه (سال 1991) 25 درصد تمام تپههای مرجانی آن منطقه نابود گردید. پدیده آب و هوایی «النینو» در سالهای 98-1997 به مرگ 70 درصد کل مرجانها در اقیانوس هند، از آفریقا تا هندوستان انجامید، و تپههای مرجانی جزیره «تالاپاگوس» هنوز علائم ترمیم خود را از واقعه سفید شدن 17 سال پیش نشان میدهند. افزایش اشعههای ماوراء بنفش، که وارد جوّ میشوند، در سفید کردن تپههای مرجانی در سطح جهان نقش داشتهاند.
تجارت گسترده ماهیهای آکواریومی، که ارزش آن هر ساله به 200 میلیون میرسد، از جمله عوامل دیگر نابودی تپههای مرجانی است. روشهای جمعآوری ماهیهای عجیب و غریب، مثل استفاده از سم، و قبل از همه سدیم سیانید، باعث نابودی کامل اکوسیستم، در پیرامونمان میشود. ماهیگیری با مواد منفجره، که در مناطق فیلیپین رواج دارد، اقدامی است که به وسیله آن، ماهی جهت مصرف محلی صید میشود؛ اقدامی که باعث کشتن ماهی در مرکز انفجار شده و بقیه موجودات را در محیط پیرامون ناتوان میسازد. این انفجارها تپههای مرجانی را خرد میکنند، و در اثر این تخریب، دیگر قابل ترمیم نیستند.
از زمان انتشار این مقاله، من روی کتابی با عنوان «لبه شکننده: اسرار و تنازع تپههای مرجانی» برای «هاگتن مفلین» کار میکنم. تحقیقات برای این کتاب مرا به استرالیا، فیلیپین، اندونزی و جاهای دیگر خواهد برد تا اهمیت تحولات تازه در علم و محافظت از تپههای مرجانی را نشان دهم. برخی از مشکلات که در این مقاله بدانها اشاره شد، در حال نمود یافتن هستند؛ همان طور که سطح آب دریا بالا میآید، مردم ساکن جزایر با فاجعه از دست دادن خانهها و کشورشان مواجه هستند.