اطلاعات این مقاله توسط دکتر مارشال دامپزشک گردآوری و نوشته شده است:
در حیات وحش پرندگان جوان از سایر اعضای گرون حرف زدن را یاد می گیرن درست مانند بچه های ما که از ما حرف زدن را می آموزن.یادگرفتن حرف زدن برای پرنده بسیار ضروری می باشد زیرا در مواقع خطر و فرار و یا پیدا کردن غذا بدینوسیله با هم گفتگو می کنند.در واقع یادگرفتن حرف زدن برای پرنده ضمانت زنده بودنش است.
تنها چیزی که یک پرنده در جنگل یاد می گیرد حرف زدن نیست آموزش غذا خوردن و پرواز کردن مانند سایر پرندگان همنوع خودش از دیگر کارهایی است که پرنده باید بیاموزد و به اصطلاح توانایی زندگی گفته می شود.پرندگان بسیار سریع و در سن کم مستقل می شون و توانایی پرواز و حرف زدن و پیدا کردن غذا را می آموزن.پرندگانی که در جنگلهای مرطوب زندگی می کنند مانند طوطیهای اکلکتوس روابط اجتماعی بسیار گسترده و در سطح بالایی با همنوعان خودشان دارن و از این نوع اجتماعی بودن بسیار لذت می برن در واقع سیستم طبیعی این پرندگان به گونه ای است که زندگی در محیطهای فعال که تمام روز آنها را به تلاش و جستجو و ارتباط وا می دارد لذت می برن.
پرندگان صحرایی مانند بادجاریها به گونه ای بزرگ می شون که برای زندگی در محیطهای نه چندان راحت آماده می شون و زندگی در شرایط سخت را آموزش می بینن این پرندگان به جدایی ناپذیرها شهرت دارن زیرا در طبیع بسیار سریع برای جفت گیری و تولید نسل آماده می شوند.طبیعت اینگونه پرندگان نیز بسیار اجتماعی بوده و برای رفع نیازهای خود به یادگیری حرف زدن نیاز دارن و به همین دلیل بادجاریها از سخنگوهای بسیار خوبی هستن.
چیزی که ما از طوطیها انتظار داریم تکرار و تقلید صرف کلمات نیست ما دوست داریم پرندگان با ما ارتباط برقرار کنند. چیزی که به آن روانشاختی رفتار گفته می شود در واقع طبق تحقیقات زیاد نشانه داده است برخی طوطیها قادرن به گونه کاملا معنادار و منطقی کلمات را یادگرفته و برای ارتباط برقرار کردن با ما از آنها استفاده کنند.همنین ما نیز رفتار پرندگان را زیر نظر داشتیم و بعد از مدتی متوجه می شویم صداهایی که پرندگان از خود در می آورن کاملا معنا دار است صدایی که پرنده در هنگام درخواست چیزی که بیرون قفس دیده با زمانی که عصبانی و ناراحت است تفاوت دارد.
همچنین پرندگان بوسیله اعضای بدنشان نیز با ما حرف می زنن و ما بعنوان دوست و صاحبان پرندگان موظف هستیم با زبان بدن پرندگان آشنا شویم.
روشی که ما برای آموزش سخنگویی به طوطیهایمان به کار می بریم دقیقا شبیه روشی است که به فرزندانمان می آموزیم فرزندان ما نیز برای یادگیری سخنگویی چیزی که ما می گوییم را با دیدن و شنیدن فرا می گیرن.پرندگان کم سن سریعتر از پرندگان بزرگتر سخنگویی را یاد می گیرن مانند کودکان ما که هر چه در سنین پایین تر باشند سخن گفتن و زبان را سریعتر یاد می گیرن.
قبل از اینکه ما بتوانیم آموزش سخنگویی را شروع کنیم باید به نکاتی توجه کنیم که عبارتند از:
پرنده باید کاملا سلامت و بسیار شاداب و خوشحال باشد
پرنده باید هوش زیادی داشته باشد
پرنده باید به صاحبش علاقه و اعتماد داشته باشد
صاحب پرنده باید به پرنده اهمیت دهد و صبور باشد و زمان روی پرنده صرف کند
پرنده باید آموزش روزانه داشته باشد
پرندگان کم سن بعد اینکه مستقل شدن سریعتر از پرندگان مسن سخنگویی را فرا می گیرن
سلامت بودن پرنده:
پرندگانی که 100در 100 سالم نیستن و دچار بیماری هستن و یا غذایی خوبی ندارن نمی توانند از تمام نیروی خود برای سخنگویی استفاده کنن چون در اثر ضعیف بودن و بیمار بودن نیرو چندانی برای یادگیری باقی نمی ماند همچنین پرنده باید خوشحال باشد پرنده ای که تمام روز کسل است و بازی و مشغولیت ندارن انگیزه چندانی برای سخنگویی و ارتباط با شما ندارد
باهوش بودن:
همه پرندگان و همه طوطی سانان توانایی سخنگویی ندارن.برخی پرندگان بسیار باهوش تر از نوع دیگر پرندگان هستن. طوطیهایی مانند اکلکتوس, طوطی خاکستری , کاکاتو Sulfur-crested و Long-billed Corellas بهترین سخنگوها هستن.این به این معنا نیست که سایر طوطیها و پرندگان قادر به حرف زدن نیستن ما لوریها طوطیهای آمازون برخی گونه های کاکاتو را دیدم که بسیار عالی حرف می زنن و کمتر شنیدیم که طوطیهایی مانند مرغ عشق فیشر و یا کاکاتیل ها حرف بزنن و یا اگر حرف می زنن تعداشون بسیار کم بود و سخنگویی به همراه انواع سوتها و صداهای دیگر است. با اینحال می گوییم همیشه استثنا وجود دارد و اگر طوطی شما که جز سخنگوهای خوب نیست حرف می زند شما یکی از آن استثناها را دارید.
Long-billed Corellas
Sulfur-crested Cockatoos
African Greys
Budgerigars
Eclectus
علاقه و اعتماد:
پرندگان تنها در زمانی حرف می زنن که به صاحبشان علاقه و اعتماد داشته باشن در واقع به خاطر علاقه دوست دارن با صاحبشان ارتباط برقرار کرده و توجه بیشتر بگیرن اگر طوطی شما شما را دوست ندارد هرگز حرف نخواهد زد دلیلش این است که چیزی برای گفتن با شما ندارد.
نگهداری,صبر و زمان گذاشتن:
زمانی که صرف یک پرنده می شود درست مانند زمانیست که صرف یک بچه می شود. هر چه بیشتر به آنها رسیدگی کنیم سریعتر یاد می گیرن چون در طبیعت نیز آنها سریع فرا می گیرن
آموزش روزانه:
باید در روز زمانهایی را برای بودن با پرنده و آموزش بزارید تا پرنده حس امن بودن و خوشحال بودن را داشته باشد.آموزشهای کوتاه مدت که همراه بازی و شادی باشد بسیار مفید است
پرندگان جوان:
از سن 2سالگی تا 5سال رای بیشتر پرنده ها سن بچه بودن حساب می شود و بهترین دوره برای آموزش است.در جنگل در همین سنین پرندگان آموزشهای لازم برای نجات یافتن را فرا می گیرن .آموزش سخنگویی به پرندگان مسنتر نیز امکان پذیر است تنها تفاوت گذاشتن وقت بیشتر است.
ترجمه:شهرزاد
منبع:
http://www.avianweb.com
ادامه دارد...