مشکل مار من چیست ؟

[Black_Heart]

مشکل مار من چیست ؟

این مطلب صر فاً بیماری هایی را پوشش می دهد که در مار های غیر سمی شایع است یا مخصوص آن ها است . این مطلب یک بررسی کلی و مقدماتی است و یک رایزنی برمبنای مقایسه ای کلی درباره ی سلامت مار ها، برای دست یافتن به آشنایی بیشتر درباره ی معالجه ی این بیماری ها.

انگل های داخلی :

یکی از شایع ترین بیماری ها یی که درمورد مار های غیر سمی با آن رو به رو هستیم ؛ انگل های داخلی هستند . به علت نوع غذایی، مار های غیر سمی بیشتر از دیگر انواع مارها در معرض انگل های داخلی قرار دارند . کرم های خاکی ، ماهی ها و دوزیستان همه از حاملان بالقوه ی انگل ها هستند، ولی دوزیستانی که از حیات وحش صید شده اند می توانند از همه بدتر باشند . ماهی های زنده نیز در اکثر موارد عامل عفونت های شدید انگلی هستند.

عفونت ها می توانند ناشی از میکرواورگانیسم هایی مانند باکتری ها، ویروس ها وپروتوزوا ها باشند ولی به نظر می رسد که کرم های گرد، کرم های پهن و کرم های لوله ای بیشتر از میکرواورگانیسم ها موءثر اند؛ آنها در حین سوراخ کردن ریه ی مار شما ویرانی های زیادی به بار می آورند. همین طور تشخیس آن ها می تواند بسیار دشدار باشد در حالی آن ها برای سال ها بدون هیچ علامتی از هر گونه مشکلی در بدن مار شما زندگی می کنند.

مترجم:میترا.ا

متعلق به پارسی پت

هرگونه کپی برداری ممنوع است

ادامه دارد...

[Black_Heart]

قسمت 2 :

برآمدگی هایی در طول بدن مار که فقط در زیر پوست ظاهر می شود گواه بر وجود عفونت ناشی از کرم است. یک دامپزشک باید بتواند که آن را با ایجاد یک برش خارج کردن کرم رفع کند. این موضوع به نظر جدی می آید ولی ولی نیمه ی پر لیوان نیز وجود دارد : به این معنی که کرم از ریه مهاجرت کرده است. خارج کردن کرمی که در ریه ی یک مار زندگی می کند ، بدون این که مار کشته شود ؛ از نظر جراحی تقریبا غیر ممکن است. در این مورد دارو های دفع کرم کمکی به سیکل در مان نمی کند : تنها چیزی که می تواند از یک کرم در ریه ی یک مار بدتر باشد ، یک کرم مرده در ریه ی یک مار است.

از نشانه های دیگر این عفونت می توان تورم حول ریه هارا به حساب آورد ( ریه به علت حضور کرم ملتهب است ) و همین طور صدای خارج شدن خفه ی هوا در حین نفس کشیدن مار.

متاسفانه گاهی در کل هیچ علامتی وجود ندارد. مار های غیر سمی وحشی اقلب بیماری های انگلی شدیدی همراه دارند و مار های غیر سمی می توانند غفونت های انگلی را سال ها بدون هیچ علامتی از وجود مشکل تحمل کنند. فاصله ی بین ورود عفونت ( مخصوصا از طریق ماهی هایی آلوده به عنوان غذا ) و اولین نشانه های وجود مشکل می تواند مدتی به راستی طولانی باشد

گاهی اوقات مار های غیر سمی که از آنها نگهداری می کنید به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل مشخصی می میرند؛ و بعضی از صاحب های آنها ای مرگ را (( سندروم مرگ ناگهانی مار های غیر سمی )) می نامند. ولی من نمی توانستم این را تصدیق کنم، چون کاملا مطمعن بودم که این مرگ ها به خاطر انگل ها است.

پس چکار می توان کرد؟ دارو های دفع کرم ( همان نوعی که برای سایر حیوانات استفاده می شود ) استفاده شده اند، ولی در آزمایش من برخی عفونت ها در برابر آن ها مقاومت کرده اند و حتی چند برابر شده اند. بعضی صاحب ها بااقدام به پیشگیری بر مبنایی معین مار های خود را دفع کرم میکنند ، فقط برای این که احتمال خطر باقی نماند.

مترجم:میترا.ا

متعلق به پارسی پت

هرگونه کپی برداری ممنوع است

ادامه دارد...

[Black_Heart]

قسمت 3

اما پیشگیری همواره بهتر از در مان است . چون انجماد غذا به مدت 30 روز انگل ها را نابود می کند، غذای منجمد بهترین پیشنهاد است، البته اگر مار شما آن را بخورد. ( مار هایی که از خوردن غذایی مگر غذای زنده سر باز می زنند معمولا در درجهی بالاتری از خطر عفونت انگلی رو به رو اند.) این علت دیگری است که موش منجمد غذای مناسبی برای مار است و انجماد برای ماهی وسایر غذاها مزایایی دارد البته اگر مار شما غذای منجمد را به جای زنده بپذیرد.

کمبود ویتامین ₁B

ماهی به علت دیگری نیز خطر ناک است. بعضی از انواع ماهی ها در بر دارنده ی آنزیم تیامیناز (thiaminase) هستند ، که ویتامین ₁B را تجزیه می کنند. مار های غیر سمی از مقدار زیادی این نوع ماهی ها تغذیه می کنند – مثل ماهی کپور، alewive ها و سایر ماهی های روغنی – می توانند کمبود ویتامین ₁B را گسترش دهند. علائم در بر دارنده ی آن شامل ضعف هماهنگی و فقدان کنترل حرکتی و تنج های شدید است.

اگر در این مورد اقدامی به عمل نیاید ، این بیماری مهلک خواهد بود ولی در مان این بیماری بسیار آسان است. اول باید مقداری ویتامین ₁B به مار بدهید. یک دامپزشک میتواند ویتامین را تزریق کند یا خودتان می توانید پر از ویتامین ₁B را به زور به مار بخورانید( cod liver وstrips of liver یک بار به من پیشنهاد شده اند.) . و دوم این که غذایی مار خود را به مواردی تغییر دهید که حاوی تیامیناز نباشند. موش قطعا این مشکل را نخواهد داشت ولی شمار زیادی از ماهی ها وجود دارند که تیامیناز ندارند. من شخصا با تیامیناز در ماهی کپور منجمد روبه رو شدم ولی ماهی هایی مثل ماهی های دردسترس سفید صادراتی ( ocean perch خوب ، ارزان و دردسترس در تمام خواربار فروشی ها است ) و اعضای خانواده ی ماهی های آزاد ( سالمون ، قزل آلا و char ) به نظر سالم می رسند.

این اهمیتی ندارد که ماهی زنده است یا منجمد شده است ؛ چون انجماد ماهی تیامیناز را در ماهی ایجاد یا نابود نمی کند . اضافه کردن مقدار زیادی پودر ویتامین ₁B نیز کمکی نمی کند ؛ تیامیناز آن را نیز تجزیه خواهد کرد.

مترجم:میترا.ا

متعلق به پارسی پت

هرگونه کپی برداری ممنوع است

ادامه دارد...

[Black_Heart]

قسمت 4:

بیماری آبله

یک تصور غلط رایج بین نگهدارگان تازه کار مار های غیر سمی این است که مارهای آن ها باید در رطوبت ، اگر نه در شرایط نیمه مرطوب نگهداری شود.

مار هایی که در شرایط بسیار مرطوب نگهداری شده اند می توانند بیماری آبله را گسترش دهند که شبیه جراحت های بادکرده ای روی بدن مار است. مار را در شرایط خشک تری قرار دهید و از پمادهای آنتی بوتیک مثل نئوسپورین ( Neosporin )یا پولیسپورین (Polysporin ) استفاده کنیدتا آبله را درمان کنید.

مشکلات پوست اندازی

مار ها گاهی مشکلات پوست اندازی دارند ولی به نظر می رسد مار های غیر سمی بسیار کمتر از سایر انواع مار ها آن را تحمل می کنند ؛ به نظر می رسد که پوست آن ها زخیم تر است. به همین دلیل مشکلات پوست اندازی می تواند در آن ها پیش باید، و مار ممکن است قطعه هایی از پوست قدیمی مار به آن بچسبد.

بزرگ ترین مشکل هنگامی به وجود می آید که پوست دور حدقه ی چشم ها یا پوست نوک دم نیافتاده باشد؛ که می تواند با ایجاد کوری در مواردی که پوست حدقه ی چشم درمان نشده یا با کوتولگی دم درصورتی که کیس پوست نوک دم در مان نشود ، همراه باشد. مخصوصا بعد از چند بار پوست اندازی.

در بیشتر موارد این مشکل هنگامی پیش می آید که رطوبت بسیار کم باشد. یکی از راه های مبارزه با این مشکل اضافه کردن یک مرطوب کننده ی کتان به قفس اضافه کنید و اجازه دهید که مار در آن حلقه بزند این نرم شدن پوست مار کمک می کند. مار باید بتواند بعد از آن به طور طبیعی پوست اندازی کند. شما می توانید خودتان به مارتان کمک کنید ؛ صرفا پوست قدیمی را نگهداری کنید و بگذارید مار از آن بیرون بخزد. انبرک ها نباید برای برداشتن پوست مار های به این کوچکی استفاده شوند؛ بهتر از آن را به آرامی با انگشتان خود بر دارید، البته اگر به ندازه ی کافی فرز هستید. صبور باشید!

اگر مشکل ادامه پیدا کرد یک دستگاه مرطوب کننده ( humidity box ) به قفس اضافه کنید، یا رطوبت اتاق را به وسیله ی دستگاه بخور یا مرطوب کننده ی هوا بالا ببرید و مشکل دفعه ی بعد حل خواهد شد.

کرم ریز مار

یکی از مزاحمت های صرف نظر از انواع نگهداری ها ، کرم های ریز مار تقریبا قاتل همه ی نگهدارندگان هستند. مطلب "Melissa Kaplan’s excellent page on mites " را تا زمانی که من این بخش را تمام کنم بخوانید.


مترجم:میترا.ا

متعلق به پارسی پت

هرگونه کپی برداری ممنوع است

پایان