کلیاتی در خصوص فنچ ها

[hsoonheb]

فنچ پرنده ای کوچک و پر سر و صدا

پرنده ای از جنس سهره می باشد که برخی از گونه های آن نظیر فنچ راه راه بومی استرالیا می باشد و برخی گونه های دیگر در مناطق وسیعی از اروپا پراکنده اند. همچنین گونه هایی دیگری از این پرنده را می توان در اندونزی و تیمور شرقی به صورت بومی و در آمریکا، پرتغال و پورتوریکو به صورت رها سازی شده یافت. این پرنده در دشت های باز با درخت و درختچه های پراکنده زیست می کند. اما با مزاحمت های انسان نیز کنار آمده و حتی در جاهایی که زیستگاهشان از بین می رود و جای آن را ساخته های دست بشر می گیرد نیز به زندگی ادامه می دهد. این پرنده شامل انواع گوناگونی است که توسط محققین ژنتیک یا تکثیر آن توسط دوستداران این حیوان به وجود آمده اند. عمر این پرنده به عوامل محیطی و ژنتیکی آن بسیار وابسته است. فنچ ها معمولا پنج تا ده سال عمر می کنند، و برخی معتقدند که تا یازده سال هم زنده می مانند.
فنچ ها ارزان قیمت بوده و برخی از نژادهای کمیاب آن کمی گران تر از بقیه به فروش می رسند، به همین علت تهیه چند قطعه فنچ برای نگهداری در منزل کاری بسیار ساده و آسان است. معمولا فنچ ها را از قاره آفریقا، استرالیا و آسیا تهیه می کنند.
فنچ ها پرندگان حساسی هستند و باید آن ها را از دود سیگار و یا بوهای تند آشپزخانه و یا مواد ضد عفونی کننده قوی محافظت کرد. زیرا که این بوهای تند می تواند باعث مرگ و میر پرنده شود. فنچ ها نسبت به صحبت کردن و یا سوت زدن آدمی عکس العمل نشان داده و از این کار خوشحال می شوند، اما متاسفانه قدرت تقلید صدا را ندارند.

تاریخچه پرورش فنچ
از سال 1478 میلادی که جزایر قناری به تصرف اسپانیایی ها درآمد، تعداد زیادی از فنچ یا سهره های وحشی و همچنین تعدادی قناری از آن جا به اسپانیا آورده شد و چون این پرندگان آوای دلنشینی داشتند به تدریج اسپانیایی ها به پرورش این گونه پرندگان در منازل علاقمند شدند و چندی نگذشت که تکثیر انبوه این گونه پرندگان توسط برخی از پزوزش دهندگان اسپانیایی آغاز گردید و سپس برای فروش به سایر کشورهای اروپایی صادر گردید. اما پرورش فنچ از دیرباز در کشورهای مختلفی نظیر هندوستان، ایران و چین رواج داشته است و در ادبیات فارسی کهن، نام (( سهره)) به وفور دیده می شود.

انواع فنچ
فنچ راه راه ، فنچ طوطی وار آبی رخ، فنچ بنگالی، فنچ نواری، فنچ جاوه، فنچ بلوطی، فنچ چاشنی، فنچ مونیای سر سفید، فنچ مونیای ملوکانف، فنچ آوازه خوان، فنچ کشیش آفریقایی، فنچ سرخ زیبا.

آواز و صداها
این پرنده ها بسیار پر سر و صدا هستند. صدای آن ها می تواند یک بییپ یا مییپ بلند باشد و در واقع صدای آن ها تعداد کمی از این نوع صدا است. ریتم آواز در نرها پیچیده تر است، و آواز هر نر متفاوت است هر چند که پرنده ها صدایشان با دیگر اعضای خانواده شان یکسانی هایی دارد و همه فنچ ها در یک چهارچوب خاص و یک ریتم خاصی آواز می خوانند. فنچ نر صدایش را با اختلافی کم به پسرش منتقل می کند. آواز تا دوره بلوغ ممکن است تغییر کند اما پس از آن در تمام طول عمر پرنده ثابت باقی می ماند.
موسسه ای در ژاپن با تحقیقی اشاره کرده است که آواز خواندن در ماده ها در واقع یک پاداش برای هیجان فنچ نر می باشد، و باعث هیجانی تر شدن وی می شود.

فنچ راه راه نر
فنچ های نر توانایی آواز خواندنشان را در دوره ی بلوغ و زمانی که ماده ها هنوز این توانایی را ندارند، با تعداد کمی آواهای در هم شروع می شود. اما آن ها دائم سعی و تلاش می کنند تا آواز خود را با آن چه از صدای پدرشان در خاطرشان مانده است تطبیق بدهند، در طول این مدت آن ها آوازشان را با صداهایی که در اطرافشان می شنوند، تکمیل خواهند کرد. همچنین از صدای آواز سایر نرهای نزدیک خودشان نیز الهام می گیرند.
فنچ های نر از صدایشان تا حدودی برای یافتن جفت استفاده می کنند و برای جفت گیری معمولا از یک صدای منظم بلند استفاده می کنند. همچنین فنچ ها یک صدای ( هیس ) در موقعی که قصد دفاع از محدوده خود را دارند از خود تولید می کنند.
محبوبیت آن ها به خاطر توانایی زیادشان در تولید مثل است و هر کسی می تواند از آن ها جوجه بگیرد و توانایی آن ها در زندگی در مناطق خشک نیز آن ها به عنوان یک پرنده آواز خان خانگی مورد پسند عامه قرار داده است.

تغذیه و عادات
فنچ جز پرندگان دانه خوار است و منقارشان برای پوست کندن دانه های ریز تناسب یافته است. فنچ ها ارزن را ترجیح می دهند، اما تخم سایر میوه ها را نیز می خورند.
همزمان که آن ها ارزن را به عنوان غذای اصلی می خورند، از خوردن ( خیار، پرتقال، انگور، سیب، سبزیجات، کاهو و تخم مرغ ( به خصوص هنگام تخم گذاری ) لذت می برند. آن ها همچنین غذاهای زنده مثل کرم ارزن و یا سایر حشرات را نیز دوست دارند. آن ها همچنین به شاخه کوچک ارزن نیز علاقمند هستند و یک یا دو پرنده یک شاخه کوچک را در عرض چند روز خواهند خورد. فنچ ها در خوردن بسیار حریص و شلوغ هستند، مثلا دانه ها را به هر سو پخش می کنند که البته این رفتار کمک زیادی به تکثیر دانه ها در طبیعت می کند.


ادامه دارد...



نویسنده: دکتر احمد باهری
گردآوری : hsoonheb

[hsoonheb]

تولید مثل در فنچ

یک جفت فنچ هنگامی که می خواهند لانه سازی کنند رفتاری را از خود نشان می دهند، به این صورت که به شدت شروع به جمع آوری چیزهایی برای لانه سازی می کنند. بهتر است در این دوران کاغذ تکه تکه شده و شاخه های کوچک مثل چوب جارو یا برگ در اختیار آن ها قرار داده شود. اگر آن ها چیزی برای جمع آوری پیدا نکنند از پر و پوست دانه ها استفاده خواهند کرد. هر چیزی می تواند برای ساخت لانه در گوشه قفس یا در لانه ای که صاحب پرندگان در اختیار آنان قرار داده و یا حتی در ظرف غذا انباشته شود. وقتی این رفتار از یک جفت فنچ دیده می شود که آن ها باید یک لانه به بزرگی یک سیب یا پرتقال بزرگ فراهم کنند این لانه همیشه باید در بالاترین قسمت گوشه قفس و در مقابل ظرف غذا و در فاصله نزدیک و معمولی از چوبی که برای نشستن فنچ ها در نظر گرفته شده باشد قرار بگیرد. اگر این میله دور از لانه باشد فنچ نر روی آن نخواهد نشست و در طول دوران تخم گذاری هم فنچ ماده ترجیح می دهد بالای لانه بنشیند.

لانه فنچ
وقتی لانه مورد قبول واقع شد، آن ها اقدام به جمع آوری مقدار زیادی تکه های نرم برای کف لانه از برگ و رشته های مثل نخ و شاخه های نرم می کنند. آن ها موادی را ترجیح می دهند که یک جفت از آن ها بیشتر از 5/2 سانتی متر طول نداشته باشد و از هر نوع و رنگی از مواد نرم استفاده می کنند. لانه یک هفته قبل از تخم گذاری آماده می شود. در هر دوره تخم گذاری بین 3 تا 12 تخم گذاشته می شود.

جوجه فنچ
فنچ نر و ماده ممکن است از 3 تا 12 تخم در دوره ای که برای تخم گذاری فعال هستند بگذارند. جوجه ها به ترتیب تخم گذاری سر از تخم در می آورند. معمولا یک یا دو تخم بدون آن که جوجه ای از آن بیرون بیاید باقی می ماند تا والدین تغذیه جوجه ها را شروع کنند. در واقع بعد از آغاز دوره تخم گذاری و تا زمانی که جوجه ها جرات کنند خودشان از آن بیرون بیایند، نباید کاری به لانه پرنده داشت. چون ممکن است از روی تخم خود بلند شوند و دیگر روی آن ننشینند. مدت زمانی که تخم ها گذارده شود تا این که جوجه ها جرات کنند از لانه بیرون آیند متغیر است، اما معمولا تخم های خوب 14 تا 16 روز طول می کشد تا جوجه ها از آن بیرون بیایند و هم چنین 3 تا 4 هفته از دنیا آمدن جوجه ها زمان نیاز است تا آن ها از لانه بیرون بیایند. فنچ ها والدین بسیار خوبی هستند و با میل و اشتیاق به نوبت بر روی تخم ها و همین طور بعد از آن کنار جوجه ها می نشینند و آن ها را به نوبت تغذیه می کنند. تا وقتی که همه جوجه ها از لانه بیرون نیامدند و بدون وابستگی به پدر و مادرشان بر روی میله ننشسته اند، لانه نباید از قفس خارج شود. بعد از بیرون آمدن همه ی جوجه ها، فنچ مادر به سرعت برای دوره ی بعدی تخم گذاری به لانه بر می گردد. وقتی که ماده شروع به تخم گذاری می کند، تنها جفت او اجازه خواهد داشت در لانه باشد. شروع دور بعدی تخم گذاری هنگامی که هنوز جوجه های قبلی در لانه باشند باعث می شود که استرس و فشار زیادی به پرنده ها وارد شود. پرنده نر اجازه نخواهد داد هیچ پرنده ای در نزدیکی لانه در هنگام تخم گذاری باشد. پرنده نر در این هنگام شروع به نزاع با سایر پرندگان و سر و صدا و حمله کردن به آن ها می کند.





ادامه دارد...



نویسنده: دکتر احمد باهری
گردآوری : hsoonheb

[hsoonheb]

تعیین جنسیت فنچ

تعیین جنسیت در گونه های مختلف فنچ از گونه ای به گونه ی دیگر مختلف است. در برخی از گونه ها مانند فنچ راه راه، رنگ و شکل پرنده نر و ماده با هم تفاوت دارند و می توان به راحتی از روی رنگ و شکل ظاهری نر و ماده را از هم تشخیص داد. فنچ های نر پرهای نارنجی روشنی بر روی گونه اشان دارند و یک منقار سرخ رنگ ( در مقابل منقار نارنجی ماده ) و همراه با یک طرح سیاه و سفید مشخص . در برخی موارد رنگ منقار تنها گزینه بیان کننده جنسیت است چون رنگ نارنجی روی گونه ، بعضی وقت ها کم رنگ می شود یا از بین می رود. جوجه ها نیز معمولا شبیه رنگ پدر و مادرشان هستند و گاهی نیز با رنگ آن ها اختلاف دارند. ( جوجه های درون لانه که هنوز قدرت خارج شدن ندارند خاکستری هستند که در برخی جاها با رنگ سفید کامل شده اند.)
این اختلاف ها به علت جفت گیری های مختلف بین انواع مختلف فنچ ها در یک مکان خاص که آن ها در کنار هم نگهداری می شوند مثل مغازه پرنده فروشی بروز می کند. به هر حال پرنده ی گونه نارنجی که بسیار فعال و سرسخت است مطمئنا یک نر جوان است ( گونه های نارنجی معمولا از دو ماهگی ظاهر می شوند. ) همچنین فنچ های بسیار جوان منقاری سیاه رنگ دارند و وقتی به سن بلوغ برسند رنگی می شود. در برخی گونه های دیگر نر و ماده کاملا شبیه به هم بوده و امکان تعیین جنس مقدور نمی باشد. برای مثال در فنچ طلایی علائم چندانی برای تشخیص نر و ماده وجود ندارد. ولی به میزان زیادی می توان جنس پرنده را با بازرسی مخرج آن تعیین کرد که رنگ آن در پرنده های ماده به رنگ روشن و در پرنده نر به رنگ تیره تا مشکی است. فنچ ها در سن شش ماهگی دارای پرهای کامل شده و جثه آن ها همانند جثه بالغ ها می شود.


دست آموز کردن فنچ

معمولا فنچ ها ترجیح می دهند به شیوه خودشان زندگی کنند. اما به هر حال ممکن است یک فنچ، دست آموز هم بشود و برای این که در این کار موفق شویم باید فنچ بسیار جوان باشد و در ضمن جفتی هم برایش فراهم نشود. البته بعضی فنچ ها هم دیده شده اند که با آن که جفت هم دارند همچنان دست آموز باقی می مانند.


ادامه دارد...
دکتر احمد باهری
گردآوری : hsoonheb

[hsoonheb]

رابطه فنچ با کودکان


فنچ ها پرندگانی بسیار حساس با جثه ای کوچک و رنگ آمیزی بسیار زیبا می باشند و کودکان علاقه زیادی به گرفتن و بازی با آن ها دارند، که این کار چندان خوشایند پرنده نمی باشد.
دستکاری بیش از حد و فشار دادن پرنده به وسیله کودکان ممکن است که منجر به تلف شدن پرنده شود. لذا شایسته است پرنده را از دسترس کودکان دور نگه داشت و به کودکان آموزش داد که از دست زدن به پرنده خودداری کرده و تنها به تماشا کردن آن اکتفا نمایند. بدیهی است که نزدیکی بیش از حد کودک به قفس پرنده نیز می تواند باعث ترس و وحشت پرنده شده و از سوی دیگر سلامتی کودک را در معرض خطر قرار دهد.



رابطه فنچ با سایر حیوانات خانگی

وجود گربه در خانه می تواند تهدیدی جدی برای فنچ باشد، حتی اگر گربه نتواند به طور مستقیم از لا به لای میله های قفس به پرنده آسیبی برساند، حضور آن موجب ناراحتی شدید پرنده می شود. از طرف دیگر گربه می تواند با وارد کردن ضربه به قفس و واژگون کردن آن باعث مجروح شدن پرنده شود و در این میان فنچ بیش از سایر پرندگان توجه گربه را به خود جلب می کند.
سگ ها معمولا حضور پرنده خانگی را در منزل بدون هیچ ناراحتی و واکنشی می پذیرند. این نکته را هیچ گاه از یاد نبرید که خرید پرنده جدید فقط به معنای وارد کردن یک پرنده به قفس نیست . چه بسا همین کار سبب بروز برخورد های شدید بین دو پرنده شود. پرنده تازه وارد را باید آرام و به تدریج با پرنده قدیمی آشنا نمود. برای آشنا ساختن تدریجی دو پرنده، باید آن ها را در دو قفس مجزا کنار یکدیگر قرار داد. هدف آن است که هر پرنده حضور پرنده دیگر را بپذیرد. هیچ گاه قفس ها را طوری کنار هم قرار ندهید که دو پرنده بتوانند از لا به لای میله ها با یکدیگر تماس پیدا کنند، چرا که ممکن است یکی از آن ها پای پرنده دیگر را که همدم احتمالی آن خواهد بود ، مجروح نماید و این حالت ممکن است سبب بروز خونریزی شدید در پرنده مجروح شود.


دکتر احمد باهری

[ENGLISH]

سلام در زمانی که فنچ ها تخم دارن نمیشه ظرف اب برای حمام گذاشت ولی الان که جوجه ها در اومدن چی میشه.و اینکه برای تغذیه فنچ ها همون تخم مرغ رنده و ارزن بدم???