كاكادو ها یا طوطی های سفید كاكلی بومی استرالیا و جزایر جنوبی اندونزی هستند . اندازه آنها از 20 سانت تا 60 سانت متغیر هست.همگی دارای دمی كوتاه و منقاری بسیار قوی هستند.جالب اینكه بدونین به زبان بومیان استرالیا كاكادو یعنی گازانبر.نوك بسیار قوی مثل گازانبر. از معروف ترین گونه ها می توان از :سولفور كرست (Sulfur Crest) (بزرگ و كوچك)-ملوكان (Mlucan)(بومی جزیره ملوكان اندونزی)-روز برست(Rose Breast) یا سینه سرخ(كوچكترین كاكادو)-گوفین-آمبرلا-پالم و بسیاری دیگر نام برد. كاكادوها بسیار باهوش و بازیگوش هستند و حركات شیرین و خنده داری انجام می دهند.قدرت سخن گویی آنها متوسط رو به پایین هست و نوع روز برست به هیچ عنوان حرف نمی زنه.در مجموع روی حرف زدن كاكادوها خیلی نمیشه حساب كرد. نوع متداول اون در ایران سولفور كرست یا همون کاکل زرد هست كه قیمتش از 1300000 تا 2000000 (ملیونه نه هزار!) نوع ارزون كاكادو گوفین هست كه بسیار بد قلق و رام كردنش بسیار مشكله. تمامی كاكادوها بطور قاچاق وارد ایران می شن و خروج این طوطی از استرالیا ممنوع هست. كاكادو ها در اروپا و آمریكا خواهان زیادی دارند(حتی بیش از سلطان سخن كه همون كاسكو باشه). بیماری پر كنی یا پر خوری(Feather Pluking) كه یك بیماری عصبی متداول در طوطیان با هوش هست مكررا در كاكادوها دیده شده. چشمان كاكادوی نر مشكی و كاكادوی ماده قهوه ای یاقوتی هست...بر خلاف كاسكو و ماكائو سن كاكادو رو نمیشه از روی رنگ قسمت عنبیه چشمش فهمید....كاكادوهای جوان دارای پاهایی ظریف و لطیف بدون پینه هستند. تمامی كاكادوها دارای كاكل هستند...نوع گوفین یا گافین در حالت عادی یك كاكل كوچك سفید رنگ مخفی روی سرش داره و به هنگام ترس یا هیجان كاكلش رو مثل یك انگشت بلند می كنه و شما می تونین ببینین. و در انتها یك خواهش از دوستان كه دیگه به این نوع طوطی باراتا نگین....زمان شاه یك سریال پلیسی بود كه كاراگاهی به نام ((باراتا)) در اون نقش اول داشت و یك طوطی كاكادوی سولفور كرست داشت...زمانی كه این سریال تموم شد از اون زمان تا به امروز(30 سال) تمامی پرنده فروشها و گاهی هم دوست داران طوطی به این نوع كاكادو می گن باراتا..خواهش می كنم باراتارو فراموش كنین. تعیین سن کاکادو: اکثر کاکادوها از هر گونه که باشند معمولا در دوران جوجگی دارای زبان هایی روشن سفید رنگ هستند و دور منقار انها خالی از پر است دارای سوراخ های بینی سفید و تازه ای هستند و پاهای تیره و نازکی دارند منقار انها صاف است و لایه لایه نیست و دور چشم انها پوستی بسیار صاف و تمیز و تازه وجود دارد. ایا طوطی های کاکاتو برای نگهداری در منزل مناسب هستند؟ کاکاتو ها چه ویژگی هایی دارند و چه تفاوت هایی با طوطی خاکستری دارند؟ معمولا افرادی که بیشتر علاقه مند به ظاهر زیبای یک طوطی جهت نگهداری هستند بین کاسکو و کاکادو کاکاتو را انتخاب می کنند خصوصا خانم ها رنگامیزی و کاکل این نژاد را بیشتر پسند می کنند. کاکاتوها پرندگانی دوست داشتنی هستند اما هرگز اقدام به خرید یک کاکاتوی مسن و سن و سال دار نکنید فراموش نکنید همین کاکل زیبا بیانگر این موضوع است که این پرنده به سلاحی قدرتمند مجهز می باشد به نام منقار بیش از انچه که از ظاهر زیبا و بانمک انها بر می اید این منقار قوی است. به همین خاطر پیشنهاد می شود فکر رام کردن یک کاکاتوی سن و سال دار را از ذهن خود دورکنید. از انجا که کاکاتوها زیبایی زیادی دارند و تعیین سن انها اندکی نسبت به طوطی خاکستری دشوار است ممکن است فروشنده یک کاکاتوی رام نشدنی و مسن را به جای یک جوجه به شما معرفی کند. دقت کنید پاهای یک طوطی کاکلی از هر نژاد که باشد نباید زیادی کلفت و برجسته باشد سپس به سوراخ های بینی پرنده نگاه کنید نباید سیاه یا تیره باشد بهتر است صورتی یا سفید باشد همچنین پوست و گوشت دور تا دور منقار باید تازگی دوران جوانی را داشته باشد و در طوطی های کاکلی که بدنی سفید دارند بهتر است نوک زبان هم از رنگی روشن برخوردار باشد. کاکاتوها بدن های مقاوم تری نسبت به کاسکو دارند و با خیال راحت می توانید اقدام به خرید حتی جوجه سرنگی یک کاکاتو کرده و نگهداری و پرورش دهید. معمولا کاکاتوهایی که دارای رنگی روشن هستند بیشتر به عنوان حیوان خانگی انتخاب می شوند. توجه داشته باشید انها تقریبا جثه ای هم اندازه کاسکو دارند اما قفسی که یک کاکاتو احتیاج دارد حتما باید بزرگتر از قفس یک کاسکو باشد اگر بخواهم در یک جمله خلاصه کنم باید عرض شود که کاکاتوها در قفس کوچک دیوانه می شوند انها مانند طوطی خاکستری تنبل نیستند و یکجا نشستن برایشان دشوار خواهد بود انها در ساعاتی از روز مایلند فعالیت داشته باشند. چرا عده ای انها را در خانه نگهداری نمی کنند ؟ چون اگر بیش از حد داخل قفس نگهداری شوند جیغ های بلندی می کشند و اگر هم بیش از اندازه بیرون از قفس باشند لوس می شوند و اگر ساعاتی را تصمیم بگیرید که در قفس باشد باز اقدام به جیغ زدن خواهند کرد تا اینگونه اعتراض خود را نشان دهند اما هر مسئله ای راهی دارد شما از ابتدا نباید بیش از اندازه کاکاتوی خود را از قفس بیرون بیاورید همچنین نباید زیادی داخل قفس بگذارید می بایست فکر کنید که بچه ای را تربیت می کنید باید یاد بگیرد هر چیزی اندازه ای دارد مثلا سر ساعت اجازه می یابد از قفس بیرون بیاد و هنگامی که صاحبش اراده کرد و گفت: برو تو قفس خود این عبارت را تکرار و به خوبی دستور را اجرا کند. سعی کنید همیشه اسباب بازی های گوناگون در اختیار طوطی بگذارید خصوصا طوطی های کاکالی طولش 29سانتی متر بوده و در جزایر تانیبار بین شمال استرالیا و گینه جدید زیست می نماید . پرهایش عمدتا سفید و پرهای كاكل گردش قرمز خفیف هستند. بین چشم ها و پیشانی اش نوار پرتقالی كم رنگ ملاحظه می شود. قسمت زیرین شاه پرها و پرهای دم زرد رنگ ، دور چشمش آبی خاكستری روشن و رنگ حلقه چشم نر سیاه و در ماده قهوه ای قرمز است. زمانی تعداد زیادی از آن ها به كشور های دیگر صادر شدند. تكثیر در اروپا با موفقیت همراه بوده است. آنان بین 2 تا 4 تخم گذارده و جوجه ها پس از 29 روز سر از تخم در می آورند. هم نر و هم ماده روی تخم ها می خوابند (نر معمولا در طول روز می خوابد) جوجه ها پس از گذشت 10 تا 11 هفته لانه را ترك می كنند