همانند سایر کرکسها، شاه کرکس نیز جانوری مرده خوار به شمار میرود. این پرندگان بزرگ زمانیکه حین پرواز در آسمان سرگرم جستجوی لاشه یا جسد حیوانات مرده هستند، روی جریانهای هوا سوار میشوند تا بتوانند انرژی خود را ذخیره کنند. به دلیل عادت غذایی غیر اشتهاآور خود، شاه کرکسها به تنهایی یک طاقچه بوم شناختی (Ecological Niche) را پر میکنند، و به جلوگیری از گسترش بیماریهای ناشی از باقیمانده اجساد کمک میکنند.


به گزارش نشنال جئوگرافیک، شاه کرکسها چهره رنگارنگی دارند که آنها را از سایر خویشاوندان کرکس خود متمایز میکند. رنگ غالب بدن آنها سفید است، که سیاهی دم و نوک بالها نمای زیبایی به آنها میبخشد. شاه کرکسها چشمان نافذ و اغلب کهربایی رنگی دارند، که در میان سر و گردن چندرنگ آنها (زرد، نارنجی و قرمز) خودنمایی میکند.

به رغم رنگ روشن، سر و گردن شاه کرکسها بی مو و کچل است. این ویژگی به ظاهر ناخوشایند، به این پرندگان مشکل پسند کمک می کند تا تمیز باقی بمانند؛ و همچنین باکتریهای فراوان ساکن لاشه جانوران هنگام تغذیه شاه کرکس ها نتوانند با سکونت در میان پرهای پرنده باعث بیماری آنها شوند.


شاه کرکس از جمله بزرگترین لاشخورهای دنیا به حساب می آید. منقارهای کج و قدرتمند این جانوران برای پاره کردن مردار به خوبی سازش پیدا کرده است. آنها به راحتی میتوانند به غذاهایی دسترسی پیدا کنند که سایر کرکس ها امکان آن را ندارند، و پرندگان کوچک تر نیز هنگام از راه رسیدن شاه کرکس ها ترجیح میدهند از سر راه آنها کنار روند.


شاه کرکس ها آشیانه خود را روی زمین میسازند. ماده ها هر بار تنها یک تخم می گذارند و هر دو والدین وظیفه خوابیدن روی تخم را بر عهده می گیرند. این رفتار در غذا دادن به جوجه ها نیز مشاهده می شود، و والدین با همکاری یکدیگر غذای جوجه را تامین می کنند.

گستره زندگی شاه کرکس محدود به قاره آمریکا است، و از مکزیک تا آرژانتین را در بر می گیرد. برخی عقیده دارند که نام این پرنده از یک افسانه قدیمی مکزیکی ریشه میگیرد؛ افسانه ای که در آن این کرکس به عنوان «شاه» یا «فرمانروا» وظیفه انتقال پیام را بین انسانها و خدایان بر عهده دارد.

نوع: پرنده
 غذایی: گوشتخوار
متوسط طول عمر در طبیعت: نامشخص (در اسارت 30 سال)
اندازه: طول بدن 67 تا 80 سانتیمتر، فاصله دو سر بال 1.2 تا 1.7 متر
وزن: 2.7 تا 4.5 کیلوگرم
























منبع:خبر آنلاین