قفس برای پرنده باید به گونه ای امن و در واقع حکم پناهگاه را داشته باشد.به نظر بعضی افراد در قفس گذاشتن پرنده ظلم و تجاوز به حقوق پرندست در حالیکه پرندگان به سگ تفاوت زیادی دارن پرندگان خود در ساعاتی بدنبال قفس خود می گردن تا با خوشان باشن درست مانند ما انسانها که اتاق کوچک شخصی خودمون رو دوست داریم و ساعاتی به آن نیاز داریم.




مدام باز گذاشتن در قفس آزادی بیش از اندازه به پرنده می دهد که در مسایل تربیتی مشکل جدی ایجاد می کند.به خصوص در زمان های جفت گیری و پرندگان بزرگ جثه که آزادی بیش از اندازه و بدون نظم داشتن بسیار پرخاشگر می شون و می توانن به مشکل جدی نبدیل شون.
طبق تجریبات زیادم آزادی بدون کنترل دادن در انتها چیزی جز مشکل و خراب کردن رفتاری پرنده ندارد.

برخی صاحبان پرنده می گوین در قفس را نمی بندن چون پرنده آنها هرگز خودش در را باز نمی کند و بیرون نمی یاد این را به یاد داشته باشین که طوطی سانان باهوشترین حیوانات در دنیا هستن و با داشتن طول عمر زیاد باز کردن در قفس را روزی یاد خواهند گرفت و امتحان خواهن کرد.



قفس را به بهشت تبدیل کنین:

همیشه در زمانهای تبیه و ناخوشایند پرنده را در قفس می زاریم و قفس را چیزی منفی برای پرنده می کنیم کاری که باید بکنیم این است که قفس را بسیار مطلوب کنیم.زمانیکه پرنده به قفس می رود تشویقی به او دهید ( خوراکی که دوست دارد)و بعد از خوردن دوباره پرنده را بیرون بیارین و اجازه دهید بیرون بازی کند. مرتب تشویق به اینصورت را تکرار کنید تا حالت بد و ناخوشایند قفس از بین برود.

پرنده یاد می گیرد در قفس رفتن تنبیه نیست و مساویاداش و اتفاق های خوب است.

پرندگانی مانند طوطی سانان که دچار ناهنجاری رفتاری می شون باید یاد بگیرن در قفس خود را سرگرم کنن و مدام به بیرون بودن وابسته نشون.اگر طوطی شما مدام بیرون باشد و زمانی نزارین بیرون بیاید دچار ناهنجاریهایی مانند جیغ زدن و حتی پرکنی می شود


ترجمه:شهرزاد
منبع:
www.birdchannel.com