توصیف
سگ ارژانتینی که همچنین به نام های ماستیف ارژانتینی و ارژنتینه داگو شناخته میشود سگی با جثه ی بسیار عضلانی و بزرگ است.سر در این نژاد بزرگ و سنگین بوده و اگر از جلو سر حیوان دیده شود گرد به نظر می آید.پوزه ی این حیوان رو به بالا کمی مقعر به نظر می آید.آرواره ی این نژاد بسیار قوی است و دندان های این سگ هنگام تماس با بدن قربانی مانند قیچی عمل میکنند.بینی حیوان به رنگ سیاه دیده میشود و همچنین چشمها به رنگهای قهوه ای تیره،قهوه ای روشن و فندقی دیده شده است.لبه ی چشمها باید صورتی یا تیره باشند.گوشهای حیوان معمولا بلند است که در طی عمل جراحی ایستاده میشوند و به صورت مثلث در می ایند.
عضله های ران حیوان نیز بسیار محکم و قوی است.دم حیوان محکم و ضخیم است که همیشه حیوان آن را بالا نگه میدارد.پوشش خارجی حیوان به رنگ سفید بوده و پوشش درونی نیز ندارد.
خلق و خو
سگ ارژانتینی سگی بسیار با وفا است که میتوان او را بهترین نگهبان خانه و خانواده نام برد.ماستیف ارژانتینی سگی بازیگوش و دوست داشتنی است.هرچند او بسیار درنده است ولی رفتارش با کودکان مناسب است او سگی قدرتمند و بسیار باهوش است و اگر با شما به عنوان یک صاحب سازگار باشد آموزشش بسیار اسان میشود.خصوصیات خوب این سگ باعث میشود که این نژاد،نژادی مناسب برای همه ی انسان ها باشد به شرطی که صاحبی قدرتمند و قوی داشته باشد.این نژاد به کسی نیاز دارد که بتواند رهبر بود و قدرتمندی خود را به او ثابت کند و بتواند برای این نژاد قانون تعیین کند در این صورت است که میتوان ذات این سگ را بهتر شناخت و در انجام وظایف با اون همیاری نمود.سگهای بالغ این نژاد با سگهای دیگر بسیار خشن برخورد میکنند.اگرچه داگو معمولا هنگام مواجهه شدن خشمگین نمیشود ولی اگر احساس کند سگ دیگری برایش مزاحم است بسیار خطرناک میشود و کنترلش دشوار خواهد بود.این سگ سفید رنگ نیاز دارد که هر چه زود تر با انسان ها و همچنین دیگر حیوانات از تولگی اجتماعی شود.
قد و وزن
قد استاندارد در این نژاد 61 تا 19 سانتی متر است و وزنش 36 تا 45 کیلوگرم است.
مشکلات سلامتی
شرایط نگهداری
اگر در روز به این نژاد اجازه ی تمرین های کافی داده شود برای نگهداری در اپارتمان نیز میتواند مناسب باشد.یک حیاط متوسط برای این نژاد نیز کافی است ولی باید در فصل ها و روز های سرد سال این نژاد در داخل نگهداری شود.
تمرین
این نژاد به دویدن طولانی یا اهسته در روز نیاز دارد.
طول عمر
میانگین عمر این نژاد 10-12 سال است.
اراستگی
اراستگی در این نژاد به دلیل موهای کوتاه بسیار اسان است.بهتر است این نژاد در روز موهایش برس زده شود.ریزش مو در این نژاد متوسط است.
تاریخچه
درسال 1920،سگ ارژانتینی توسط دکتر انتونیو نورز مارتینز و برادرش اگوستین گسترش یافت.این دو دنبال سگی ایده ال بودند که همدمی خوب برای انسان ، شکارچی ماهری برای گرفتن حیوانات و نگهبانی خوب باشد.نژادهای زیادی در بوجود امدن این نژاد موثر بودند که میتوان گفت:گریت پیرنیز،ایریش ولف هاند،پوینتر،گریت دین،ماستیف فرانسوی،باکسر،ماستیف اسپانیایی،بولداگ و بول تریر جزو سگهایی بودند ه در پیدایش این نژاد دست داشتند.این نژاد سگی نترس،بی باک و شکارچی بسیار ماهر و با استقامت بدنی بسیار بالا بود.این نژاد متاسفانه در عمل غیر انسانی جنگ سگها نیز شرکت داده میشد.در حال حاضر این سگ دارای چهره ای مشهور در امریکای جنوبی و دیگر کشور ها است.بعد از مدتی که این سگ در جنگ شرکت داده میشد بریتانیا قانونی به تصویب رساند که طبق این قانون سگها میباست در اجتماع کنترل میشدند.سگهای درنده و خطرناک در سال 1991 در بریتانیا نگهداریشان ممنوع شد که ماستیف ارژانتینی جزو این سگها بود.نژاد بعدی نیز امریکن پیتبول تریر بود که نگهداری آن نیز ممنوع شد.در حال حاضر برای نگهداری این سگه شرایط بسیار سنگینی در نظر گرفته میشود که در این شرایط دارندگان این سگ میبایست سگ خود را ثبت،نشانه گذاری،عقیم و به میکروچیپ مجهز کنند و خود صاحب نیز حتما باید بیمه داشته باشد.این سگ در مکان های عمومی باید توسط افراد 16 سال به بالا کنترل شود و پوزه بند نیز داشته باشد.
عکسی از دکتر انتونیو مارتینز
استاندارد شناخته شده در کلوب ها
این نژاد در کنل کلوبهای زیر به رسمیت شناخته شده است:
FCI, NKC, APRI, ACR, ACA, FCA, DRA, BBC, NAPR, AKC/FSS
مترجم:احسان نصرتی
منبع: dogbreedinfo.com
کپی برداری بدون لینک مستقیم و همچنین نام نویسنده ممنوع است.
عکسهای داگو