بیماری های تغذیه ای پوست حیوانات خانگی
درماتوزها ممکن است در اثر کمبود، زیادی یا عدم تعادل بسیاری از مواد غذایی بروز کنند اما پاسخ پوست به این عوامل به صورت تعداد معدودی از ضایعات و علائم بالینی بروز می کند. این عوارض شامل شوره، کبره، موریختگی، چرک دانه، قرمزی، موهای خشک، کدر یا چرب می باشند. در نتیجه، انجام معاینات بالینی به تنهایی کمتر می تواند در تشخیص علت دقیق بیماری های تغذیه ای پوست کمک کننده باشد.
دانستن نیازهای تغذیه ای سگ ها و گربه ها مفید است ولی بسیار مشکل می توان بروز یک بیماری پوستی خاص را به کمبود ماده غذایی خاصی نسبت داد. از سال 1980 تعدادی از بیماری های نو پدید پوستی تشخیص داده شدند و نام آن ها را بر اساس پاسخ این بیماری ها به درمان با عناصر تغذیه ای خاص تعیین کردند. به عنوان مثال درماتوزی که در اثر کمبود روی ایجاد می وشد را به صورت درماتوز پاسخ دهنده به روی نام گذاری کردند و به طور مشابه درماتوز ناشی از کمبود ویتامین آ، درماتوز پاسخ دهنده به ویتامین آ نام گرفت. در بسیاری موارد این بیماری ها در اثر نقص های ژنتیکی در جذب یا متابولیسم یک ماده غذایی رخ می دهند تا کمبود آن. در موارد دیگر، پاسخ درمانی ممکن است در اثر تجویز بیش از میزان فیزیولوژیک آن عنصر غذایی و با مکانیسمی نا معلوم ایجاد شود. مشکلات تغذیه ای عمده معمولا در اثر کمبود اسید های چرب، پروتئین، روی، مس، و ویتامین های آ، ب، ای و همین طور استفاده بیش از حد از ویتامین آ رخ می دهند. حساسیت های غذایی هم ممکن است موجب بروز درماتوز شوند.
کمبود پروتئین
کمبود پروتئین در اثر گرسنگی، تغذیه گربه ها با غذاهای تجاری سگ ها و یا تغذیه سگ ها با غذاهای ویژه یا بسیار کم پروتئین رخ می دهد. بسیاری از غذاهای تجاری از لحاظ پروتئین غنی هستند و بنابراین رخداد کمبود پروتئین نادر است. مو حاوی 95 % پروتئین و درصد بالایی از آمینو اسید های حاوی سولفور است. رشد طبیعی مو و کراتینی شدن پوست به 25 % تا 30 % از پروتئین دریافتی روزانه حیوان احتیاج دارد ( 27، 26، 17). حیوانات مبتلا به کمبود پروتئین به هیپرکراتوز، هیپرپیگمانتاسیون اپیدرم و از دست دادن رنگدانه های مو مبتلا می شوند. ن.احی مو ریخته به وجود می آیند و موهای نازک، خشن، خشک، کدر و شکننده می شوند و به راحتی می ریزند و به سختی رشد می کنند. این ضایعات که با شوره و کبره هم همراهند به صورت دو طرفه بر روی سر، پشت، سینه، شکم و پاها دیده می شوند. ضایعات، بیشتر در جوان ها و حیوانات در حال رشد که نیاز پروتئینی بالایی دارند دیده می شود. از آن جایی که وجود پروتئین برای ترمیم زخم ها ضروری است، موارد زیادی از اختلال در ترمیم زخم ها در سگ های مبتلا به کمبود پروتئین دیده می شود.
در انسان اگر قطر ریشه مو کمتر از0/06 میلی متر باشد نشان دهنده کمبود پروتئین است ولی چنین معیاری در مورد حیوانات موجود نیست. تجزیه ی جیره ی غذایی و تعیین میزان پروتئین بر حسب ماده خشک ( 25% برای سگ ها و 33% برای گربه ها ) می تواند درمان عارضه باشد. استفاده از پروتئین های با کیفیت مثل تخم مرغ، گوشت یا شیر در درمان عارضه مهم است.
ادامه دارد...
دکتر محمد علی راد
دکتر شهاب الدین محی الدینی
گردآوری : hsoonheb